Stilte

Op deze Stille zaterdag
Het gebed van Jona:

In mijn nood roep ik de HEER aan

en Hij antwoordt mij.

Uit het rijk van de dood schreeuw ik om hulp -

U hoort mijn stem!

U slingerde mij de diepte in, naar het hart van de zee.

Door kolkend water ben ik omgeven,

zwaar slaan uw golven over mij heen.

Ik dacht: Verstoten ben ik, verbannen uit Uw ogen.

Maar eens zal ik opnieuw

uw heilige tempel aanschouwen.

 

Het water stijgt tot aan mijn lippen,

muren van water storten op mij neer,

zeewier om mijn hoofd verstikt mij.

Ik zink tot de bodem, waar de bergen oprijzen,

naar het rijk dat zijn grendels voorgoed achter mij sluit.

 

Maar U trekt mij levend uit de dood omhoog,

 o HEER, mijn God!

Nu mijn levensadem mij verlaat

roep ik U aan, HEER,

en mijn gebed komt totU

in uw heilige tempel.

Zij die armzalige afgoden vereren,

verlaten U, trouwe God.

Maar ik zal mijn stem in dank verheffen

en U offers brengen;

mijn geloften los ik in.

Het is de HEER die redt!

 

Jona 2:3-10

 

Mathea Bikker

Dag 39: Johannes 19:17-42

We lezen vandaag Johannes 19:17-42
Sober en gedetailleerd vertelt Johannes zijn ooggetuigenverslag. Hij was erbij en hij kende de mensen die erbij waren, zowel de volgelingen, als de priesters en schriftgeleerden.
Jezus sterft aan het kruis. Hij geeft zijn geest en roept: "Het is volbracht". Zelfs aan het kruis heeft Hij oog voor de mensen om Hem heen. Hij ziet zijn moeder. Hoe hartverscheurend moet dat zijn om als moeder je kind een marteldood te zien sterven. Hij zorgt dan nog voor haar en Johannes neemt zijn moeder in huis. Zijn begrafenis wordt gedaan door twee mensen die Hem kennen (hem in het geheim volgen), teder verzorgen ze zijn lichaam en leggen Hem in een nieuw graf.

Wat leer ik over Jezus?
Heel zijn leven en zijn sterven was een vervulling van wat God in het oude testament beloofd en voorzegd heeft. Het moest gebeuren. Het is volbracht.
Wat een prachtige bevrijdende woorden. Bevrijdend voor Jezus: Zijn werk op aarde is volbracht.
Bevrijdend voor ons: zijn werk op aarde is volbracht!
Aan het kruis stierf Hij en bracht zo volkomen verzoening voor onze zonden.
Begrijpen kan ik het niet! Maar dit maakt dat wij deze verschrikkelijke dag, goede vrijdag mogen noemen!

Wat heb ik daaraan?
Jezus was geen martelaar die stierf voor de goede zaak. Hij is de middelaar die mijn leven verzoend met God. Dat is het wonder van het kruis. Er is hoop, er is leven, dwars door de dood heen.
Johannes 19 eindigt bij het graf. En met Johannes houd ik mijn adem in. Morgen is het stille zaterdag. Jezus is dood. Hij ligt in het graf. Wat nu? Ik word stil, niet wanhopig stil, maar stil vol verwondering. Het graf heeft niet het laatste woord, want Jezus zegt het zelf: "Het is volbracht."

Mathea Bikker

Dag 38: Johannes 19:1-16

We lezen vandaag Johannes 19:1-16
Jezus staat voor Pilatus. Pilatus vind geen schuld in Hem, maar heeft er ook geen moeite mee om Hem en de hogepriesters belachelijk te maken. Jezus wordt gegeseld, een doornenkroon op zijn hoofd, een purperen mantel om zijn schouders, geslagen. En zo wordt Hij ten toon gesteld: "Zie, de mens!" zegt Pilatus. Dat is olie op het vuur: "kruisig Hem!" is het antwoord. Pilatus wordt bang. Hij wil deze verantwoordelijkheid niet aan. Als hij Jezus voor de tweede keer naar buiten leidt, roept hij: "Zie, uw koning!". Op een bepaalde manier heeft Pilatus het begrepen, maar hij heeft de moed en ook de macht niet anders te doen, dan Jezus over te leveren om te worden gekruisigd.

Wat leer ik over Jezus?
Tot het einde toe bleef Hij wie Hij was, mens en koning, zoon van God. In alle rust aanvaardt Hij deze vernederende weg. Ik moet telkens maar denken aan die woorden uit Jesaja 53:

Maar Hij was het die onze zonden droeg,

die ons lijden op zich nam.

Wij echter zagen Hem als een verstoteling, door God geslagen en vernederd.

Om onze zonden werd Hij doorboord, om onze wandaden gebroken,

 voor ons welzijn werd Hij getuchtigd,

zijn striemen brachten ons genezing.

Wij dwaalden rond als schapen 

ieder zocht zijn eigen weg, maar de wandaden van ons allen

 liet de Heer op Hem neerkomen

 Hij werd mishandeld, maar verzette zich niet

 en deed Zijn mond niet open.

Als een schaap dat naar de slacht wordt geleid,

als een ooi die stil is bij haar scheerders, deed Hij zijn mond niet open.

Wat heb ik daaraan?

De vraag lijkt nu misplaatst. Hier past stilte, verootmoediging. Ik lees deze woorden en laat me overweldigen door Gods grote liefde. Dit is mijn Redder, dit is mijn God!

Mathea Bikker

Morgen lezen we Johannes 19:17-42

Dag 37: Johannes 18:25-40

We lezen vandaag Johannes 18:25-40
Petrus' val is compleet, 3 keer zegt hij Jezus niet te kennen en meteen kraaide er een haan. Meer woorden maakt Johannes er niet aan vuil. Het gebeurt zoals Jezus het had voorzegd. Wat mij opvalt in dit verslag van Johannes is dat hij geen oordeel uitspreekt. Hij laat de gebeurtenissen spreken en dat zegt genoeg: "meteen kraait er een haan" en over de priesters zegt hij: "zelf gingen ze niet naar binnen, om zich niet te verontreinigen voor het pesachmaal" en Pilatus: "wat is waarheid".
Met hun acties, met hun woorden veroordelen ze zichzelf.

Wat leer ik over Jezus?
Jezus spreekt geen oordeel uit. Hij blijft wie Hij is, gekomen om waarheid te brengen. Gekomen als koning niet van deze wereld. Pilatus voelt het goed aan. Hij vindt geen schuld in Hem. Er is ook geen schuld in Hem. Dat is de waarheid. Maar niet de waarheid waar hij aan wil.
Het heeft iets schokkends als een 'onschuldig mens' onrecht aangedaan wordt. Tot in het diepst van onze botten voelen we dat dat niet klopt. Op deze wereld is geen mens zo onschuldig als Jezus en juist Hij, gaat deze weg, voor al die niet zo onschuldige schuldigen, voor mij.

Wat heb ik daaraan?
Johannes legt hier een paar dingen bloot in hoe mensen omgaan met kwaad:
Petrus - dit is me te gevaarlijk ik ontken dat ik deze man gevolgd heb
De priesters - we leveren een onschuldig man uit om gedood te worden, maar zorgen er wel voor dat we ons niet verontreinigen, door het huis van een heiden binnen te gaan.
Pilatus - Ik vind geen schuld in Hem, maar ik wil geen opstand, dus ik volg de menigte.
Het verhaal is al zo vaak verteld. Ik zit zo makkelijk in de rechtersstoel en blijf zo buiten schot. Johannes oordeelt niet, maar sinds gister proef ik al het verdriet die deze weg van Jezus hem brengt. Hij schrijft het niet op, maar tussen de regels door.....
De enige manier waarop ik deze geschiedenis recht doe, is me te realiseren: Hij deed dit voor mij!

Mathea Bikker
Morgen lezen we Johannes 19:1-16

Dag 36: Johannes 18:1-24

We lezen vandaag Johannes 18:1-24
De laatste woorden van Jezus tot zijn discipelen zijn gesproken. Jezus trekt zich met hen terug in Getsemané. Uit andere evangelieën weten we dat Jezus daar in gebed strijd met de weg die Hij moet gaan. Judas kent de plek ook en trekt erheen met soldaten en de tempelwacht. Zij komen Jezus arresteren. Iedere keer als je in het Johannes evangelie leest over 'een andere discipel' of de discipel die Jezus liefhad', dan wordt ervan uitgegaan dat het Johannes zelf is. We lezen hier dus een ooggetuigen verslag. Deze Johannes, kende de hogepriester en hij kende zelfs de naam van zijn slaaf, Malchus. Dit hele verslag heeft iets sobers. Je proeft als het ware de verslagenheid bij het terugdenken aan wat er allemaal gebeurd is.

Wat leer ik over Jezus?
In de afgelopen weken kwamen we de Ik-Ben-Woorden van Jezus tegen. Hier vinden we eigenlijk het laatste Ik-Ben-woord: Ik ben het. Het zijn de woorden waarmee God zich bekent maakte aan Mozes: "Ik ben die Ik ben" heeft met u gesproken. Geen wonder dat de soldaten terugdeinzen!
Petrus wil Jezus al verdedigen, nu nog wel, maar Jezus staat het niet toe. "De drinkbeker die de Vader Mij gegeven heeft, zou ik die niet drinken?", zegt Hij. De weg die Hij nu gaat is de weg die Hij wil gaan.

Wat heb ik daaraan?
Ik lees deze woorden en maak mee hoe vernederend deze weg is voor de koning van de wereld. Afgevoerd als misdadiger, verraden door een discipel, verloochend door een andere discipel, in het gezicht geslagen. Maar echt bevatten doe ik het niet.
Petrus staat zich te warmen aan het vuur, wat een contrast met de kille woorden die hij spreekt: Ik ben geen discipel van die man. Jezus zegt: "Ik ben het." Petrus zegt: "Ik ben het niet".
Is dat niet het evangelie in een notendop?

Mathea Bikker
Morgen lezen we Johannes 18:25-40

Dag 35: Johannes 17:14-26

We lezen vandaag Johannes 17:14-26
Inmiddels is het de laatste week voor Pasen en zijn we al 35 dagen onderweg in het Johannes Evangelie. Deze week wordt ook wel de stille week genoemd. Het gedeelte dat we vandaag lezen maakt mij ook stil. Jezus bidt hier voor mij en voor ons, christenen in de 21ste eeuw! In vers 20 staat: "En Ik bid niet alleen voor hen (de discipelen), maar voor allen die door hun verkondiging in Mij geloven." Indrukwekkend!

Wat leer ik over Jezus?
Dit hele gedeelte ademt één woord uit: één-zijn. Zaterdag lazen we het ook al. Jezus bidt hier voor de eenheid van zijn volgelingen, zijn kerk. Eenheid is een plaatje van wie God is. In een wereld waar eenheid zo ver te zoeken is.
Eenheid is geen eenheidsworst. De Vader en de Zoon en de Geest zijn drie aparte personen, met ieder hun eigen taken en toch zijn ze volledig één. De kerk hoeft niet te bestaan uit mensen die alles hetzelfde doen. God geeft eenheid juist te midden van die verscheidenheid.


Wat heb ik daaraan?
Hoe vaak voel ik me niet verdeeld, staat mijn leven onder druk, omdat ik geen eenheid ervaar, al niet eens in mijn eigen hart. Ik wil een goede moeder zijn, een goede echtgenote, vriendin en tegelijkertijd wil ik leven voor mijn eigen plezier, niet denken aan anderen, maar vooral aan mezelf. Hoe kom ik hier beter uit, wat is voor mij het fijnst? Hoe makkelijk wordt de eenheid die er was in een relatie verstoord!
Het troost mij dat Jezus bidt, voor mijn eenheid, voor de eenheid van zijn volgelingen.
Wat een krachtig getuigenis gaat ervan uit als wij één zijn. Ik bid mee!

Mathea Bikker
Morgen lezen we Johannes 18:1-24

Dag 34: Johannes 17:1-13

Vandaag lezen we Johannes 17:1-13
Als ik dit gedeelte lees, kan ik me vaak niet onttrekken aan de gedachte dat hier toch wel het enige gebed van Jezus staat, dat niet verhoord is. Jezus bidt dat wij één zijn. Nou als christenen zijn we verre van dat. Hoe moeilijk vinden we het vaak om ons hart met elkaar te delen binnen één kerk, laat staan dat we zoeken naar eenheid met gelovigen uit andere kerken. Dan is het maar goed dat Jezus, zelf voor ons bidt.

Wat leer ik over Jezus?
In andere gedeeltes in het Johannesevangelie komen we Jezus tegen als mens,  maar hier ontmoeten we hem echt als God. Hij spreekt met zijn Vader op hetzelfde niveau. Gods grootheid en zijn grootheid zijn het zelfde en hebben tot doel ons eeuwig leven te geven.
Als ik zelf nadenk over eeuwig leven, dan denk ik daarover vooral in termen van tijd. Een leven dat niet ophoudt. Leven dat niet geconfronteerd wordt met de dood. Jezus geeft een heel andere definitie van eeuwig leven. Niet een definitie van tijd, maar een definitie van relatie. "Het eeuwige leven is dat zij U kennen, Vader, de enige ware God en Hem die U gezonden hebt."  Het leven vindt dus zijn kern in het kennen van God. Ken ik Hem, dan leef ik nu al eeuwig!

Wat heb ik daaraan?
Jezus bidt voor ons! Hij bidt dat wij net zo één zijn zoals Hij met de Vader dat is. Dat is een eenheid die bijna niet te bevatten is. Zoals God drie-enig is, zo wil Hij ook één zijn met ons!
Zo begint ook ons eeuwige leven. Door het geloof ben ik verbonden aan de enige ware God, de eeuwige God.
Dat is, denk ik ook, het geheim van de eenheid. Die eenheid begint met mijn één-worden met God en daar kan niet anders uit voortvloeien dan dat ik ook de eenheid zoek met mijn broeders en zusters die ook één zijn met diezelfde God.

Mathea Bikker
Maandag lezen we Johannes 17:14-26

Dag 33: Johannes 16:17-33

We lezen vandaag Johannes 16:17-33
De discipelen worden onrustig van wat Jezus hen vertelt en eerlijk gezegd snappen ze het echt niet. Waar heeft Jezus het over? Nog een korte tijd en dan zien jullie mij niet en dan een korte tijd en dan zien jullie mij weer. Ze kunnen er geen touw aan vastknopen. Jezus begrijpt hun verwarring en probeert met een beeld uit te leggen wat er gaat gebeuren.
Het beeld van een vrouw in barensnood. De pijn voordat een kind geboren wordt is intens en toch is er na de geboorte alleen maar ruimte voor intense vreugde. Als ik zelf terug denk aan de geboorte van mijn kinderen, kan ik me wel herinneren dat ik veel pijn had, maar ik voel die pijn niet meer, wat ik wel  voel is de vreugde van zo'n klein mensje dat na de geboorte in je armen ligt.

Wat leer ik over Jezus?
Zou het bij Hem ook zo zijn? De pijn van het lijden die Hij ervaren heeft is een herinnering, maar zijn intense vreugde is het nieuwe leven dat Hij schenkt aan zovelen als er in Hem geloven.
Met deze woorden ging Jezus het laatste stukje van zijn aardse leven in. Hij zoekt geen troost bij zijn discipelen, maar Hij geeft troost aan zijn discipelen. "Houdt goede moed: Ik heb de wereld overwonnen."

Wat heb ik daaraan?
Jezus geeft hier zijn perspectief op mijn weg en ook op de weg van deze wereld. De geboorte van nieuw leven in mij geeft pijn, maar als ik dat nieuwe leven zie dan is er ook intense vreugde.
Hoe prachtig is het dan dat er staat dat ik God alles mag vragen in de naam van Jezus en dat ik dan zeker mag weten dat ik zal ontvangen. Ik sta er niet alleen voor. Ik weet de uitkomst al. Jezus heeft overwonnen. Hij belooft dat onze vreugde volmaakt zal zijn. Dat is iets waar ik nu soms iets van proef, maar ook iets waar ik  me (nog) niets bij voor kan stellen.
Volmaakte vreugde, wat een uitzicht!

Mathea Bikker
Morgen lezen we Johannes 17:1-13

Dag 32: Johannes 16:1-16

Vandaag lezen we Johannes 16:1-16
Jezus kondigt hier zijn vertrek aan. Hij laat zijn discipelen op voorhand zien wat er gaat gebeuren en wat de bedoeling is. Ik kan me heel goed voorstellen dat de discipelen dat niet begrijpen. Zelfs met wat ik weet, vind ik het soms moeilijk echt te snappen waarom Jezus' weg zo moest zijn. De toon van zijn woorden hier is liefdevol. Jezus gaat heen, maar er komt iemand terug die het werk van Jezus voortzet in deze wereld, in ons.

Wat leer ik over Jezus?
Hier zie je dat het werk van de Heilige Geest niet los staat van het werk van Jezus. Het werk van de Heilige Geest is niet de kers op de taart, maar zit in het centrum van het evangelie. Die Geest van Jezus komt naar de wereld om de wereld te overtuigen van zonde, gerechtigheid en oordeel. Die Geest bewerkt in mijn hart, dat wat ik met mijn hoofd niet kan snappen ik met de ogen van het geloof wel kan zien. Het resultaat is dan niet dat ik veroordeeld wordt vanwege mijn zonde en gebrek aan gerechtigheid, maar dat de heerser van deze wereld geoordeeld is.

Wat heb ik daaraan?
Zo'n zinsnede: overtuigen van zonde, gerechtigheid en oordeel, heeft als snel iets zwaar. "Zie je wel, het gaat weer over wat ik allemaal niet goed doe", maar als ik dit goed lees, gaat het daar hier niet over. Er is een heerser over deze wereld en die heeft de strijd al verloren, die is veroordeeld. Ik ben dus niet meer in de macht van de zonde. Ik mag rechtvaardig staan voor God en ik ben vrij van het oordeel. Dat is pas evangelie!
Dan kan ik ook zien dat de weg van Jezus een weg was tot mijn redding en tot redding van ieder die in Hem gelooft.

Mathea Bikker
Morgen lezen Johannes 16:17-33

Dag 31: Johannes 15:18-27

Vandaag lezen we Johannes 15:18-27
Een ernstig stukje vandaag. Ik lees hier over de haat van de wereld voor de volgelingen van Jezus. Jezus voorzegt hier dat dat is wat er komt. Hij wordt gehaat en zo worden ook zijn volgelingen gehaat. De haat komt voort uit het niet kennen van de Vader. Als dit ons lot is, om gehaat te worden door de wereld om ons heen, hoe moeten wij dan leven? Wat heeft het dan voor zin? Jezus geeft wel een aanwijzing. Als de haat voortkomt uit het niet kennen van de Vader en de Zoon. Dan moeten wij getuigen van de Vader en de Zoon. En dat is precies wat zijn Geest, de trooster, komt doen!

Wat leer ik over Jezus?
Jezus haalt in dit gedeelte woorden aan uit de psalmen: "Zij hebben mij zonder reden gehaat." Die woorden staan in psalm 35:19 en 69:5. Beide psalmen zijn liederen waarin gebeden wordt om verlossing. Als je die psalmen leest, dan maak je het gevoel van ontreddering mee. Mijn vijanden zijn te sterk. Het gebed is dan ook: "Red mij Here!". Zo is Jezus ook. Midden in de overweldiging van een wereld die je haat, zonder reden, mag je bij God terecht en roepen om hulp, niet zo maar in het luchtledige, maar vol vertrouwen, want Hij is de God die redt! Jezus' Naam betekent dat ook: God is redder.

Wat heb ik daaraan?
Het kan mij soms echt overvallen hoe weinig mensen God echt kennen. Alleen al in mijn omgeving. Het voelt zo hopeloos, niemand lijkt ook nog echt te zitten wachten op het goede nieuws van het evangelie en veel van wat ik als christen waardevol vind, wordt door de wereld om mij heen weggezet als achterhaald, beknellend of zielig. Voordat ik het weet, zwelg ik in zelfmedelijden. Hoe goed is het dan me twee dingen te realiseren:
1. De haat van de wereld is te verwachten en op een bepaalde manier ook een teken dat ik echt Jezus volg. Hem volgen betekent dat het gaat wringen in mijn leven. Dat het gaat schuren daar waar de wereld Hem haat en ik Hem liefheb.
2. De 'haat' die ik ervaar, is hooguit een gevoel van vervreemding of er niet bij horen, en dat is vervelend genoeg, maar als ik kijk en hoor over de haat die mijn broeders en zusters elders op de wereld te verdragen hebben dan kan ik niet anders dan nederig mijn knieën buigen. Ik leef in zoveel vrijheid. Laat ik die vrijheid dan gebruiken om te bidden voor mijn broeders en zusters. Mijn ontdekking is wel dat ik dan ook veel vrijer wordt om hier te getuigen.

Mathea Bikker
Morgen lezen we Johannes 16:1-15

Dag 30: Johannes 15:1-17

Vandaag lezen we Johannes 15:1-17

Het laatste Ik-Ben-woord uit het Johannesevangelie. Hele beroemde woorden: "Ik ben de ware wijnstok". Jezus gebruikt hier zo'n prachtige illustratie bij wat we gisteren lazen. Waar we soms met ons hoofd niet kunnen volgen hoe God is, helpt dit beeld ons om het te begrijpen, om het als het ware te zien! Het beeld is zo super helder. Iedereen die wel eens iets van een moestuin heeft gedaan, weet dat een afgeknakte bloesem of vrucht verloren is. Daar is geen redden aan. De enige manier dat de vrucht overleefd is verbonden aan de plant.

Wat leer ik over Jezus?
Jezus is de wijnstok. Zijn vader is de wijnbouwer. Zonder de wijnbouwer en de wijnstok zouden er überhaupt geen ranken of vruchten zijn. Het is zo goed me te realiseren dat God eerst was. Hij heeft ons uitgekozen en niet wij Hem (vs 16). Het begint bij God! Zijn insteek is groei en vruchtdragen en vreugde. Hoe vind je die? Het klinkt heel eenvoudig, blijf verbonden met de wijnstok. Jezus geeft er ook uitleg bij: "Blijf in mijn liefde, dat doe je door je aan mijn geboden te houden en mijn gebod is dat je elkaar liefhebt."

Wat heb ik daaraan?
Dit stuk vertroost mij. God heeft mij op het oog en Hij heeft mij aan Jezus verbonden. Dat mag ik allemaal ontvangen. Ik hoef niet zelf heel erg hard mijn best te doen, om te groeien. Ik ontvang leven zolang ik met Hem verbonden blijf.
Dit stuk wijst mij ook de weg hoe dat kan. Ik blijf in Hem door in zijn liefde te blijven. De liefde van Jezus is in mijn leven en moedigt mij aan Hem te gehoorzamen, lief te hebben en zo vreugde te vinden.
Het is mogelijk, niet omdat ik er hard aan werk, maar omdat Hij al het werk doet!

Mathea Bikker
Morgen lezen we Johannes 15:18-27

Dag 29: Johannes 14:15-31

Vandaag lezen we Johannes 14:15-31
Jezus gaat hier verder met zijn laatste toespraak. Hij ziet de ontreddering wel bij de discipelen. Hij ziet dat ze het (nu) nog niet snappen en Hij belooft hen dat Hij hen niet als wezen achter laat. Hij moet gaan, maar Hij laat ze niet alleen.

Wat leer ik over Jezus?
Als ik dit stukje lees, springen er twee dingen voor mij uit. In dit stukje ontmoeten we de drie-enige God. God de Vader, God de zoon en God de Heilige Geest. Hij is in ons. De Heilige Geest wordt hier de geest van de waarheid en genoemd, maar ook onze pleitbezorger of in een andere vertaling onze trooster.
Het tweede dat eruit springt is die prachtige belofte dat Jezus ons zijn vrede beloofd. Niet een vrede zoals de wereld die geeft. Wat is het verschil tussen de vrede die de wereld geeft (de suggestie van deze zinsnede is toch dat de wereld ook vrede geeft) en de vrede die God geeft? De vrede die Jezus geeft is dat als Hij heen gaat, de discipelen zich geen zorgen hoeven te maken, want Hij gaat om zijn werk af te maken. Dat geeft vrede.

Wat heb ik daaraan?
Jezus had een plan. Of eigenlijk de drie-enige God heeft een plan. Een plan dat Hij zelf uitvoert als Vader, Zoon en Heilige Geest. Uiteindelijk is die drie-eenheid niet te snappen, maar precies daarom zendt Hij ook zijn Heilige Geest. De Geest die in ons woont en het ons mogelijk maakt God te kennen en te zien zoals Hij is.
Door zijn Geest, de Geest van waarheid, de Trooster, de pleitbezorger, ontvang ik vrede. Vrede van God. Ik moet denken aan die prachtige uitspraak van Augustinus:

Onrustig is ons hart, totdat het rust vindt bij God.

Mathea Bikker
Morgen lezen we Johannes 15:1-17

Dag 28: Johannes 14:1-14

Vandaag lezen we Johannes 14:1-14
Vandaag beginnen we aan Jezus' laatste woorden op aarde aan zijn discipelen. Prachtig hoe Jezus begint met een geruststelling. "Laat uw hart niet in beroering raken", staat er in een vertaling.
Vertrouw maar op Mij!
Jezus gaat weg, maar Hij laat zijn discipelen een prachtige belofte na: "Ik ben de weg, de waarheid en het leven. Niemand kan bij de Vader komen dan door Mij". Dit is het zesde Ik-Ben-woord.

 
Wat leer ik over Jezus?
Er is ontreddering bij de discipelen. Jezus gaat weg, waarheen dan en waarom kunnen wij niet mee?
Jezus troost hen met deze woorden. Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven.
Hoe is Jezus de weg? Jezus zegt tegen de discipelen: "Jullie kennen de weg naar waar Hij heengaat." Hij is het!
Hoe is Jezus de waarheid? Hij laat hen zien dat Hij en de Vader één zijn. God zelf staat bij hen.
Hoe is Jezus het leven? Als ze op Hem vertrouwen kunnen ze hetzelfde doen als Hij!

Wat heb ik daaraan?
Jezus' openbaring van wie Hij is, geeft mij hoop voor mijn leven. Als ik op Hem vertrouw en in Hem geloof dan vind ik richting in mijn leven. Dan mag ik leven met vertrouwen dat mijn weg bij Hem bekend is en dat Hij mij voor gaat.
Ik vind waarheid in mijn leven. De waarheid dat mijn leven niet volmaakt is uit zichzelf, en dat dat ook niet hoeft, want Jezus wast mij schoon en maakt mij volmaakt en mij één maakt met de Vader.
Ik vind het leven. Niet meer een beetje rond tobben zonder uitzicht, maar ik mag door Jezus de Vader kennen en leven in de kracht die Hij geeft.

Mathea Bikker
Maandag lezen we Johannes 14:15-31

Dag 27: Johannes 13:31-38

Vandaag lezen we Johannes 13:31-38
Gister eindigde het gedeelte, dat we lazen, met de woorden: "Het was nacht." De laatste nacht dat Jezus op aarde is. En hier in dit gedeelte lezen we de opmaat naar zijn laatste preek, te vinden in de hoofdstukken 14-17. We lezen deze preek de komende dagen in stukjes, maar het is 1 preek. Hier geeft Jezus de samenvatting: "Ik geef jullie een nieuw gebod: heb elkaar lief. Zoals Ik jullie heb liefgehad, zo moeten jullie ook elkaar liefhebben."
Soms kunnen woorden van iemand op een cruciaal moment gesproken zo blijven hangen. Het worden dan levenslessen, waar je steeds weer uit put. Deze woorden, gesproken nadat Jezus hen de voeten heeft gewassen, voor zijn laatste lijden en zijn sterven aan het kruis, het kan niet anders of deze woorden zijn bij de discipelen op het hart geschreven.

Wat leer ik over Jezus?
De missie van Jezus was eenvoudig: liefde. Zijn liefde voor mensen, verloren in schuld, bracht Hem tot dit geweldige reddingsplan. Het is zijn bedoeling dat wij die liefde betonen aan elkaar. Jezus maakt daar een wet van! Ik houd niet zo van wetten en regels. Ik ben liever vrij om dan eens dit te kiezen dan eens dat, net zo het voelt. Toch geeft Jezus hier geen ruimte om met zijn liefde om te gaan op mijn eigen manier. Hij vraagt van zijn discipelen elkaar lief te hebben.

Wat heb ik daaraan?
Ergens vind ik het een onmogelijk gebod. Heb elkaar lief, zoals ik jullie heb liefgehad. Ik ben Jezus toch niet. Dit kan ik nooit. Ik kan best houden van mensen die het met me eens zijn, die dezelfde keuzes maken als ik, maar houden van mensen die soms echt heel raar kiezen of doen......
Jezus wast de voeten, van iemand die hem gaat verraden, van iemand die hem gaat verloochenen, van mensen die hem niet begrijpen, die hem in de steek laten.
Is dat niet juist liefde? Houden van iemand, omdat die persoon jouw broer of zus is in Christus. Zo'n liefde verandert mensen. Zijn liefde verandert mensen, allereerst mij en dan dwars door mij heen, de mensen die mij gegeven zijn in zijn gemeente.

Zie wat Jezus heeft gedaan, 

in zijn lijden heeft doorstaan.

Zoveel liefde verwondert mij, 

niemand heeft zo lief als Hij.

Mathea Bikker

Morgen lezen we Johannes 14:1-14

Dag 26: Johannes 13:1-30

Vandaag lezen we Johannes 13:1-30
Een prachtige illustratie bij wat we gisteren hebben gelezen. Jezus legt hier zijn waardigheid af. Hij wordt een slaaf van zijn discipelen. Hij dient hen! Zij noemen hem 'Heer' en 'Meester' en dat is Hij, maar zo anders dan de heren en meesters van onze tijd. En dan Judas, zijn plan staat vast. Op de één of andere manier heeft hij voor zichzelf kunnen rechtvaardigen waarom hij Jezus gaat verraden. Het gedeelte eindigt in duisternis: "Het was nacht."

Wat leer ik over Jezus?
Jezus is de Heer die dient. Hij legt zijn waardigheid af, zijn koninklijke heerlijkheid en wast de voeten van zijn volgelingen. Stuk voor stuk, ook Judas, ook Petrus. Uiteindelijk zijn wij het niet die voor Jezus kiezen, of kiest Hij ons niet uit, omdat we het zo geweldig doen, of zullen gaan doen. Het is zijn liefde die ons kiest. Het is zijn liefde die maakt dat Hij voor ons tot het uiterste wil gaan. Dwars door de dood heen.

Wat heb ik daaraan?
Jezus past het hier al toe voor ons: "Jullie moeten ook elkaars voeten wassen". Ik geloof niet dat dit de instelling is van een nieuw sacrament. Al zou daar best iets voor te zeggen zijn, naast doop en belijdenis, moet je ook een keer iemand de voeten wassen. Hier laat Jezus ons zien, hoe Hij wil dat wij leven. Wil ik heersen, de boel zelf in handen houden of wil ik dienen en geven? Dat laatste zou ik wel willen, maar vaak is mijn bereidheid tot dienen zo gauw verdampt. De enige manier dat dit kan is als ik van Jezus wil ontvangen wat ik nodig heb om te geven.

Mathea Bikker
Morgen lezen Johannes 13:31-38

Dag 25: Johannes 12:20-50

Vandaag lezen we Johannes 12:20-50
Hier staan ze de woorden: "De tijd is gekomen". Tot nu toe lazen we: "Mijn tijd is nog niet gekomen", maar nu aan het begin van Jezus' laatste week op aarde, want chronologisch zijn we daar in het evangelie van Johannes aan beland, nu spreekt Jezus die woorden uit. Is het toeval dat deze woorden volgen op het moment dat Andreas en Filippus met een aantal Grieken bij Jezus komen? Ik denk het niet. Het joodse volk en de 'heidenen' staan voor Jezus en willen Hem zien. Nu is zijn tijd gekomen.
Hij zegt daar achteraan dat als een graankorrel niet in de aarde valt en sterft, hij geen vrucht draagt. Dit principe geldt voor Jezus, maar Jezus past het ook toe op ons.

Wat leer ik over Jezus?
Jezus wist welke weg Hij moest gaan. Hij ging hem met liefde, maar niet zonder strijd. Zijn gebed is: "Vader, verlos mij uit dit uur.'' en daar achteraan "Maar hierom ben ik juist gekomen." Hoe prachtig is het dan dat Gods stem op dat moment duidelijk hoorbaar klinkt. Als een aanmoediging voor Zijn Zoon. Deze weg van het afleggen van je eigen leven is de weg van Christus en als ik Hem dien dus ook mijn weg.

Wat heb ik daaraan?
Wat betekent het dat ik mijn leven moet haten, om het te behouden? In die zin zit een radicaliteit waar ik lang niet altijd aan wil. Jezus mag best een beetje zeggen hoe ik mijn leven moet inrichten, maar ik wil er wel gewoon van blijven genieten.....
Ik probeer het zelf zo te zien: ik haat het leven dat mij afleidt van het leven met God, ik houd van het leven dat mij dichter bij God brengt. Ik hoef dus niet het klooster in (al zou ik dat soms wel willen) om het 'leven' te haten, maar ik mag in alles wat ik doe eerst zoeken naar hoe ik Jezus dien. Als ik Hem dien, dan kan ik alles doen.

Mathea Bikker
Morgen lezen Johannes 13:1-30

Dag 24: Johannes 11:55-12:19

Vandaag lezen we Johannes 11:55-12:19
Het eerste stukje dat we lezen gaat over Maria die de voeten van Jezus zalft. Ze droogt ze af met haar haren. De nardusolie die ze daarvoor gebruikt had een waarde van 300 denarie. Dat zegt mij niet zo veel, maar als je even in Mattheüs 20:2 kijkt, zie je dat een dagloon in die tijd 1 denarie was. Wow, een fles olie die een jaarsalaris kost! Opeens snap ik nog beter de schok die haar daad teweeg brengt!
Het tweede stukje gaat over de intocht in Jeruzalem. Jezus wordt, zittend op een ezel, de stad binnengehaald als koning. De mensen zijn er wel uit. Een man die mensen uit de dood terughaalt, die willen ze wel als koning. Wat een verschil in aanbidding tussen Maria en de menigte.

Wat leer ik over Jezus?
In navolging van Maria leer ik dat Hij mijn volledige toewijding waard is. Uit liefde voor Hem schenkt zij Hem het kostbaarste wat ze heeft, wetend dat wie Hij is, haar oneindig veel meer waard is.
De menigte wil Jezus wel als koning, maar dan vooral voor zichzelf. Hun liefde gaat niet naar Jezus, maar naar het wonderteken dat Hij gedaan heeft. Jezus is ook de koning, maar wel een koning die niet past in ons plaatje. Hij rijdt op een ezel en Hij spreekt over zijn sterven. Uiteindelijk overwint Hij niet door grootse macht, maar door te sterven aan het kruis.

Wat heb ik daaraan?
Jezus dienen kan niet zoals Judas, voortkomend uit verlangen naar eigen gewin. Of zoals de menigte verlangend naar grootse tekenen en een overwinningsroes. Het kan alleen op de manier van Maria, aan zijn voeten, alles neerleggen wat ik heb. Mijn leven in zijn handen, want het zijn zijn handen die mij gevormd hebben. Zijn handen en voeten voor mij doorboord. Zijn liefde voedt mijn liefde en doet mij alleen maar verlangen naar meer. Zou ik Hem dan niet alles geven?

Mathea Bikker
Morgen lezen we Johannes12:20-36

Dag 23: Johannes 11:28-54

Vandaag lezen we Johannes 11:28-54
Het vervolg van het verhaal van Lazarus. Een verhaal vol heftige emoties. De kracht van de gevoelens spatten van het papier af. De totale ontreddering van Maria, wat dat doet met Jezus, Zijn verdriet, Zijn woede, Zijn kracht, Gods kracht! En daarna vreugde, maar ook angst bij de leiders van het volk, angst voor een opstand tegen de Romeinen, voor verlies van eigen macht en rechtvaardiging van kwaad, het is beter dat één mens sterft...., maar tegelijkertijd is dat precies waar het Jezus om gaat. Hij rechtvaardigt mensen die kwaad doen.

Wat leer ik over Jezus?
Hier ontmoet ik Jezus de mens, die net als ik verbolgen kan zijn over het onrecht van de dood van iemand van wie je houdt. Het verdriet van mensen van wie je houdt. Het raakt Hem persoonlijk en Hij huilt. Het kortste bijbelvers! Jezus is hier niet alleen empathisch. Hij huilt niet uit wanhoop, omdat Hij er ook niets aan kan doen. Hij huilt, denk ik, om dat juist bij de confrontatie met de dood zo zichtbaar is hoe verloren deze wereld is zonder God.
Maar dit is niet het einde, juist de confrontatie met dit verdriet en lijden roept in Jezus een kracht wakker en met een krachtige stem roept(!) Hij Lazarus tot leven. Hier is Hij mens en God tegelijk.

Wat heb ik daaraan?
Als eerste leer ik hier Jezus kennen als God, niet een God die ver weg op een wolkje alles hier beneden analytisch, maar gevoelloos aanschouwt. Maar God die de intense pijn van mensen hier op aarde niet verdraagt, maar zelf voelt en in die pijn komt en een uitweg biedt.
Als tweede leer ik ook veel uit de reactie van de leiders van het volk. Zij willen Jezus niet als heerser. Zij willen zelf de baas zijn en dus moet Jezus weg. Als ik geconfronteerd word met deze machtige God, heb ik een keus te maken. Geef ik mijzelf over aan Hem, of nagel ik Hem aan het kruis?
Andere opties zijn er niet.

Mathea Bikker
Morgen lezen we Johannes 11:55-12:19

Dag 22: Johannes 11:1-27

Vandaag lezen we Johannes 11:1-27
Dit is het eerste deel van het verhaal over Lazarus, de broer van Maria en Martha. Nadat hij ziek is geworden, vragen zijn zussen Jezus om te komen. Jezus komt wel, maar niet direct en uiteindelijk is Lazarus al 4 dagen in het graf. Hij is te laat! Dat moet wat geweest zijn, voor de zussen. Ze hadden hun hoop op Jezus gevestigd. Hij zou toch wel komen en Lazarus genezen, maar Hij komt te laat. Hij is niet alleen te laat, omdat het zo'n lange reis is, maar ook, omdat Hij bewust niet direct komt. Martha ontvangt Jezus, met haar aanklacht: "Als U hier geweest was, zou mijn broer niet gestorven zijn."

Wat leer ik over Jezus?
Hij komt op zijn eigen tijd. En wat er op dat moment ook gaande is, ik mag Hem dan ontmoeten en mijn (aan)klacht bij Hem brengen. Ik vind het zo prachtig hoe Martha aan de ene kant het verwijt uit: "als U hier was geweest", maar aan de andere kant geloof heeft, dat nu Jezus er is, het goed zal komen.
Ik denk niet dat ze verwacht dat Jezus Lazarus zal terug roepen uit de dood. Net zo min als wij dat verwachten als we aan het open graf van een geliefde staan. Toch spreken we dan juist vaak onze geloofsbelijdenis uit: "Ik geloof in de opstanding van het lichaam." Oog in oog met de dood, belijden dat deze machtige vijand, niet machtiger is dan Jezus.

Wat heb ik daaraan?
Net als Martha, mag ik troost vinden in de woorden van Jezus: "Ik ben de opstanding en het leven". Dit is het vijfde Ik-Ben-woord dat Hij uitspreekt. Geloof dat er, tegen alle verwachting in, van overtuigd is dat de dood de confrontatie met Jezus zal verliezen.
Vandaag eindigt het gedeelte met een cliffhanger. Wat gaat Jezus nu doen? Lazarus is nog steeds dood, maar nu is Jezus er. Als je de bijbel kent, weet je hoe dit afloopt. Martha wist dat nog niet, maar toch belijdt ze haar geloof: "Ja, Heer, ik geloof dat U de Messias bent, de Zoon van God, die in de wereld zou komen."
Ik sluit af met woorden uit een prachtig gedicht en lied van Henriëtte Roland Holst:

"Heer, ik wil Uw liefde loven,

Al begrijpt mijn ziel U niet,

Zalig hij die durft geloven,

zelfs wanneer het oog niet ziet."

Dat is genoeg voor vandaag!

Mathea Bikker
Maandag lezen we Johannes 11:28-57

Dag 21: Johannes 10:22-42

We lezen vandaag Johannes 10:22-42
Het stukje begint ermee dat Jezus op het feest van de tempelinwijding is. Dit feest heet in het Hebreeuws Chanoeka. Op dat feesten herdachten de joden dat in 164 voor Christus Judas Makkabeüs de tempel reinigde en het altaar opnieuw in gebruik werd genomen. Het is een feest dat 8 dagen duurt. Het getal van 8 dagen herinnert aan het ‘Chanoeka-wonder’, olie die acht dagen wonderbaarlijk bleef branden. Volgens de rabbijnse overlevering was er slechts één kruikje reine olie voorradig om de menora, de zevenarmige kandelaar in de tempel, te laten branden tijdens de reiniging van de tempel. Het kruikje raakte echter niet leeg voordat nieuwe zuivere olie was toebereid.


Wat leer ik over Jezus?
De joodse leiders willen dat Jezus zich duidelijk uitspreekt, is Hij de Messias? Het antwoord bevalt hun allerminst. Jezus zegt: "Ik en de Vader zijn één." Heiligschennis. In het hart van de joodse belijdenis staat: Hoor, Israël de Here onze God is één. Jezus noemt zichzelf zoon van God. Hij noemt zichzelf God. Hoe spannend is dit! De joodse leiders geloven Hem niet en dus willen ze Hem doden. Jezus vraagt om geloof. Hij vraagt van de joodse leiders te kijken naar wat Hij doet. Ik moet zelf sterk denken aan dat Jezus zich het licht van de wereld noemt en de tempel gereinigd heeft. (gaat daar Chanoeka niet over?) Hij laat zo, in wat Hij doet, aan hen zien dat Hij de Messias is en toch kunnen (of willen?) ze het niet zien. 

Wat heb ik daaraan?
Jezus is God, die belijdenis geeft spanning. Hoe kan een mens God zijn? 
Opgegroeid in de kerk raak ik soms wat 'bedrijfsblind' voor hoe bijzonder Jezus was en is. Hij is niet alleen maar een heel bijzonder mens, met bijzondere kracht. Hij is God zelf die onze wereld in komt. 
Het vraagt geloof, om dat te geloven!
En als ik soms twijfel dan vind ik bijzondere troost in deze woorden: "Mijn schapen luisteren naar mijn stem, ik ken ze en zij volgen mij. Ik geef ze eeuwig leven: ze zullen nooit verloren gaan en niemand zal ze uit mijn hand roven. Wat mijn Vader mij gegeven heeft gaat alles te boven, niemand kan het uit de hand van mijn Vader roven."

Mathea Bikker
Morgen lezen we Johannes 11:1-27

Dag 20: Johannes 10:1-21

We lezen vandaag Johannes 10:1-21
In dit stukje vinden we twee nieuwe Ik-Ben-woorden. In vers 9 noemt Jezus zichzelf de deur voor de schapen en in vers 11 noemt Hij zichzelf de goede Herder. Het eerste beeld spreekt misschien wat minder tot de verbeelding. Het tweede beeld spreekt zeker tot onze verbeelding.

Wat leer ik over Jezus?

Hij is de deur. In Hem vind ik toegang tot weidegrond en tot de veilige plek die de schaapskooi is. Bij Hem is dus veiligheid te vinden. Veiligheid en ruimte. Ik mag naar binnen en ik mag naar buiten en altijd weer vind ik door Hem de plek waar ik moet zijn.
Het tweede beeld dat Jezus gebruikt ligt niet eens zo ver van dit beeld. Het legt eigenlijk heel goed uit wat ik daaraan heb.

Wat heb ik daaraan?
Hij is de goede Herder. Al van jongs af aan heb ik dat liedje geleerd: 'Jezus is de goede Herder'. Wij zongen het vroeger vaak thuis als gebedje voor het slapen gaan. Stiekem vond ik dat een veel fijner liedje dan 'ik ga slapen, ik ben moe'. Ik zong (en zing) liever over veiligheid bij de herder dan over de zonde die ik heb gedaan. Toch heb ik geleerd dat ik pas echt die veiligheid ervaar als ik ook heb ontdekt dat ik mijn leven op een onveilige plek leef. De zonde lijkt wel enige mate van veiligheid en zekerheid te geven. Dan heb ik het niet alleen over 'slechte dingen doen', maar vooral over de zonde van het leven in je eigen hand willen houden. Mijn zekerheid zoeken op andere plekken dan bij God. Soms is dat best een tijdje een oplossing, maar uiteindelijk brengt het mij op een onveilige plek, ver bij God vandaan. Maar ook dan is Hij mijn goede Herder en volg ik Hem (terug), omdat ik zijn stem herken! (vers 4).

Mathea Bikker
Morgen lezen we Johannes 10:22-42

Dag 19: Johannes 9:18-41

Vandaag lezen we het verhaal verder van de blinde man die weer kan zien. We lezen Johannes 9:18-41
Ik kan soms zo genieten van hoe de bijbel een verhaal vertelt! Zo ook dit verhaal.
Het is natuurlijk eigenlijk te triest voor woorden. De schriftgeleerden kunnen zich maar niet verheugen met deze man die blind was en nu kan zien. Eigenlijk proef je hun angst in hun reactie. Angst om in het ongelijk te zijn en tegelijkertijd zo ontzettend overtuigd van hun eigen gelijk. De man is in zonde geboren. Jezus is een bedrieger en iedereen die iets anders zegt gooien we eruit.
En dan zo'n man die in alle eenvoud getuigt en gelooft. "Wilt u soms ook zijn discipelen worden?" Hij kan zich niets anders voorstellen!

Wat leer ik over Jezus?
Jezus openbaart zich aan wie niet kunnen zien. Dat is genade. Die zin die hier staat in vers 25: Één ding weet ik, dat ik blind was en nu zie. Die wordt ook gebruikt in het beroemde Engelse lied: 'Amazing Grace'. Het eerste couplet in het Engels vat eigenlijk samen wat ik over Jezus leer in dit gedeelte.

Amazing Grace, how sweet the sound

that saved a wretch like me

I once was lost, but now I'm found

Was blind, but now I see.

Wat heb ik daaraan?

Ik ontvang genade. Jezus is gekomen opdat zij die niet zien, zien zouden. God draait alles om. Hij geeft zijn leven, zodat ik mag leven. Hoe heerlijk om nu even de tijd te nemen om die genade over mij heen te laten spoelen, mijn hart te laten raken:

Amen.

Mathea Bikker

Morgen lezen we Johannes 10:1-21

PS mocht je meer willen weten over het verhaal achter dit lied, kijk dan eens hier.

Dag 18: Johannes 9:1-17

Vandaag lezen we Johannes 9:1-17
In het voorbijgaan komt Jezus een man tegen die blind is geboren. En hoewel de discipelen de man opmerken, benoemen ze niet het eigenlijke probleem, maar gaan ze op zoek naar wiens schuld het is dat deze man blind is. Is het de zonde van de ouders of van de man zelf? En voor je het weet, maak je van iemands gebrek een onderwerp van een theologische discussie en blijft de man blind zitten.

Wat leer ik over Jezus?
Jezus ziet deze man. Hij wijst geen schuldige aan. Hij toont een geheel nieuw perspectief. De handicap van deze man is geen bewijs van zonde, maar een gelegenheid om Gods grote daden zichtbaar te maken. Jezus geneest de man door wat modder op zijn ogen te smeren en hem zijn ogen te laten wassen. Hij, het Licht van de wereld, brengt het licht in het leven van deze man.

Wat heb ik daaraan?
Deze manier van kijken naar het leven van deze man is heel bevrijdend. Het haalt mij weg bij het fatalisme dat zo in onze wereld leeft. 'Je krijgt wat je verdient'. Dat gaat twee kanten op, werk je hard dan krijg je veel, kun je dat niet of doe je dat niet, dan heb je uiteindelijk gewoon pech.
Jezus kijkt niet naar onze (on)mogelijkheden, Hij wil het licht aan doen in ons leven, zodat de machtige daden van God zichtbaar worden. En opeens word ik bevrijd uit mijn tekorten, want juist daar kan Jezus wat mee. Dus welke moeilijke dingen er op mijn weg komen, door Jezus kunnen ze veranderd worden in iets waarin Hij zichtbaar wordt.
Zo moet ik denken aan Romeinen 8:28 'En wij weten dat voor hen die God liefhebben, alle dingen meewerken ten goede'.

Mathea Bikker
Morgen lezen we Johannes 9:18-41

Dag 17: Johannes 8:30-59

Vandaag lezen we Johannes 8:30-59
Nu is Jezus echt te ver gegaan. Je voelt de spanning opbouwen in dit gesprek. De joden met wie Hij spreekt, begrijpen werkelijk niet hoe Hij zulke dingen kan zeggen. Hij maakt zichzelf gelijk aan God en hij noemt hen kinderen van de duivel. Hij zegt dat Abraham Hem al gezien heeft en Hij komt nog niet eens in de buurt van de 50 jaar.  Ze pakken hun stenen en willen Hem doden, maar Jezus verdwijnt onopgemerkt uit hun midden.

Wat leer ik over Jezus?
Misschien wel het laatste wat we lazen. Jezus verdwijnt onopgemerkt uit hun bidden. Op een bepaalde manier is Jezus ongrijpbaar. Hier in dit verhaal letterlijk. Ze kunnen Hem niet stenigen. Maar ook figuurlijk. Ze snappen niet wie Hij is. Wat misschien wel voortkomt uit dat ze niet snappen wie ze zelf zijn. Ze noemen zich kinderen van Abraham en denken daarmee 'binnen' te zijn, maar ze zijn verder verwijderd van het koninkrijk dan ooit.

Wat heb ik daaraan?
In ieder geval een ernstige waarschuwing. Dit stukje stelt mij de vraag hoe ik Jezus benader. Als zondaar die de zoon van de Vader ontmoet, of als zelf-gerechtvaardigde: ik bewerk mijn eigen redding, ten diepste heb ik de Zoon van de Vader niet nodig.
Jezus waarschuwt hier de mensen uit de 'innercirkel', de mensen uit de kerk, zeg maar. Niet de mensen die het misschien niet hadden kunnen weten, maar de mensen die de schriften kennen en leven volgens die regels.
Niet een waarschuwing om zo maar naast mij neer te leggen.
Johannes 8:36: "Dus wanneer de Zoon u vrij zal maken, zult u werkelijk vrij zijn."

Mathea Bikker
Morgen lezen we Johannes 9:1-17

Dag 16: Johannes 8:1-29

We lezen vandaag Johannes 8:1-29
In dit gedeelte lezen we het tweede Ik-ben-woord uit het Johannesevangelie. "Ik ben het licht van de wereld", zegt Jezus. Deze uitspraak doet Hij vlak nadat Hij op de proef is gesteld door de Farizeeën. Een beschamende geschiedenis. Ik stel me voor een vrouw vanuit het bed meegesleept naar de tempel, waar is de man bij wie ze was? Waar is ontferming, genade? Ver te zoeken, nog meer dan een harde wet, staan hier mannen met een hard hart. Het gaat hen niet om recht, maar om Jezus in de val te laten lopen.

Wat leer ik over Jezus?
Op zijn geheel eigen wijze prikt hij door hun opgeblazen verontwaardiging heen. Niet door de discussie aan te gaan, maar door te zwijgen, of zelfs, door deze mannen met hun aanklacht te negeren. "Wie van jullie zonder zonde is, laat die als eerste een steen naar haar werpen." Een voor een druipen ze af, de mannen, beginnend bij de oudsten. En dan voor die vrouw de bevrijdende woorden: "Ook Ik veroordeel u niet, ga heen en zondig niet meer." Degene die als enige het recht had de eerste steen te gooien, gooit geen steen, maar schenkt genade. Zo is Jezus het Licht van de wereld.

Wat heb ik daaraan?
Hoe vaak zit ik niet gevangen in de oordelen die ik vel over anderen en over mezelf? Ik verlang ernaar dat dat Licht van Jezus aan gaat in mijn leven en dat ik leer kijken met zijn Licht naar wat ik zie. Geen oordeel meer, niet in mijn leven, maar ook geen oordeel meer over de ander. Hoe moeilijk vind ik dat soms! Hoe is mijn leven niet gericht op die vergelijking met de ander en het oordeel over een ander levert mij op, dat ik me wat beter kan voelen. Dat gebeurt vaak niet eens bewust. Wat een bemoediging dat Jezus dan zegt: "Ik ben het Licht van de wereld, wie mij volgt loopt nooit meer in de duisternis, maar heeft licht dat leven geeft.'

Mathea Bikker
Maandag lezen we Johannes 8:30-59

Dag 15: Johannes 7: 25-53

Vandaag lezen we Johannes 7:25-53
Jezus' onderwijs tijdens het loofhuttenfeest gaat door. Hij spreekt met zoveel gezag dat de mensen die Hem moeten arresteren zich er niet toe kunnen brengen. Naast wát Jezus hier zegt, ontstaat er een hele discussie óver Hem. Is Hij de Messias? “Ja”, zeggen sommigen. “Dat kan niet”, zeggen anderen, “want er staat geschreven dat niemand weet waar de Messias vandaan komt” , maar van Jezus weten ze dat Hij uit Galilea komt. Verwarring alom en eigenlijk snap ik dat ook wel. Ik kan terugkijken met de kennis van het evangelie. De mensen van toen, hadden nog niet het complete plaatje.

Wat leer ik over Jezus?

Op de slotdag van het loofhuttenfeest werd altijd gebeden om regen en een vruchtbaar jaar. Hoe bijzonder is het dan dat Jezus op het hoogtepunt van het feest de mensen roept om bij Hem te komen. “Laat wie dorst heeft bij mij komen en drinken. Rivieren van levend water zullen stromen uit het hart van wie in mij gelooft.” De voetnoot van Johannes is daarbij dat Jezus het heeft over de Heilige Geest.

Wat heb ik daaraan?
Jezus schenkt mij zijn Heilige Geest. Niet alleen vind ik verzoening voor mijn schuld, maar ook ontvang ik zijn Geest die in mij woont en het zo maakt dat rivieren van levend water uit mijn hart stromen. Het is vaak droog in mijn leven en ik zie soms zo weinig van de vruchtbaarheid die er zou moeten zijn. In die droogte mag ik naar Jezus toegaan en vertrouwen dat zijn Geest, de Heilige Geest weer een bron in mij wil worden. Hij is slechts één gebed van mij verwijderd.

Mathea Bikker
Morgen lezen we Johannes 8:1-29

Dag 14: Johannes 7:1-24

We lezen vandaag Johannes 7:1-24
Mijn tijd is nog niet gekomen. Al eerder lazen we deze woorden over Jezus. In dit stukje is de spanning voelbaar tussen het openbaar worden van Jezus, maar tegelijkertijd ligt er nog een soort sluier over wat Hij doet en zegt. Lang niet iedereen, of misschien zelfs bijna niemand, begrijpt wie Hij is en wat Hij komt doen.
Zijn broers willen wel met Hem pronken; zo'n broer die van water wijn maakt, een verlamde geneest, brood geeft in overvloed; 'Mijn broer!'



Wat leer ik over Jezus?
Hij heeft de regie. Zijn leven op aarde was niet een ongelukkige samenloop van omstandigheden. Zijn komst was gepland, zijn levenstijd was gepland, zijn weg stond al vast. Hij kwam met een doel. Hij kwam op zijn tijd en deed alles op Zijn tijd of op Gods tijd, zou je kunnen zeggen. Toch kan Hij niet in het verborgene blijven. Hij gaat naar het feest in Jeruzalem en komt toch weer in de tempel terecht en geeft onderwijs. Het lijkt haast of Hij niet anders kan. In ieder geval wil Hij niet anders. Hij wil de mensen leren. En de Joden staan perplex: "Hoe weet Hij dit allemaal?'', vragen ze zich af.
Toch blijven ze steken, bij de genezing op de Sabbat. In hun ogen een grove schending van Gods wet. Jezus laat hen zien, dat 'wie ernaar streeft Gods wil te doen, zal weten of Mijn leer van God kent.'

Wat heb ik daaraan?
Echt begrijpen wie Jezus was en wat Hij kwam doen, kan alleen als ik bereid ben mijn leven te onderwerpen aan Gods wil.
Jezus zegt in vers 24: "Ga in uw oordeel niet op de schijn af, maar laat uw oordeel rechtvaardig zijn."
Mijn ontdekking in het leven met God is wel, dat dit goede regel is om bij te leven. Het leven met Jezus vraagt van mij, om mijn situatie opnieuw te bekijken, soms zelfs voor een derde of vierde keer te duiden: Wat is schijn en wat is God aan het doen?

Mathea Bikker
Morgen lezen we Johannes 7:25-53