Vandaag lezen we Johannes 17:1-13
Als ik dit gedeelte lees, kan ik me vaak niet onttrekken aan de gedachte dat hier toch wel het enige gebed van Jezus staat, dat niet verhoord is. Jezus bidt dat wij één zijn. Nou als christenen zijn we verre van dat. Hoe moeilijk vinden we het vaak om ons hart met elkaar te delen binnen één kerk, laat staan dat we zoeken naar eenheid met gelovigen uit andere kerken. Dan is het maar goed dat Jezus, zelf voor ons bidt.
Wat leer ik over Jezus?
In andere gedeeltes in het Johannesevangelie komen we Jezus tegen als mens, maar hier ontmoeten we hem echt als God. Hij spreekt met zijn Vader op hetzelfde niveau. Gods grootheid en zijn grootheid zijn het zelfde en hebben tot doel ons eeuwig leven te geven.
Als ik zelf nadenk over eeuwig leven, dan denk ik daarover vooral in termen van tijd. Een leven dat niet ophoudt. Leven dat niet geconfronteerd wordt met de dood. Jezus geeft een heel andere definitie van eeuwig leven. Niet een definitie van tijd, maar een definitie van relatie. "Het eeuwige leven is dat zij U kennen, Vader, de enige ware God en Hem die U gezonden hebt." Het leven vindt dus zijn kern in het kennen van God. Ken ik Hem, dan leef ik nu al eeuwig!
Wat heb ik daaraan?
Jezus bidt voor ons! Hij bidt dat wij net zo één zijn zoals Hij met de Vader dat is. Dat is een eenheid die bijna niet te bevatten is. Zoals God drie-enig is, zo wil Hij ook één zijn met ons!
Zo begint ook ons eeuwige leven. Door het geloof ben ik verbonden aan de enige ware God, de eeuwige God.
Dat is, denk ik ook, het geheim van de eenheid. Die eenheid begint met mijn één-worden met God en daar kan niet anders uit voortvloeien dan dat ik ook de eenheid zoek met mijn broeders en zusters die ook één zijn met diezelfde God.
Mathea Bikker
Maandag lezen we Johannes 17:14-26
Geen opmerkingen:
Een reactie posten