Sober en gedetailleerd vertelt Johannes zijn ooggetuigenverslag. Hij was erbij en hij kende de mensen die erbij waren, zowel de volgelingen, als de priesters en schriftgeleerden.
Jezus sterft aan het kruis. Hij geeft zijn geest en roept: "Het is volbracht". Zelfs aan het kruis heeft Hij oog voor de mensen om Hem heen. Hij ziet zijn moeder. Hoe hartverscheurend moet dat zijn om als moeder je kind een marteldood te zien sterven. Hij zorgt dan nog voor haar en Johannes neemt zijn moeder in huis. Zijn begrafenis wordt gedaan door twee mensen die Hem kennen (hem in het geheim volgen), teder verzorgen ze zijn lichaam en leggen Hem in een nieuw graf.
Wat leer ik over Jezus?
Heel zijn leven en zijn sterven was een vervulling van wat God in het oude testament beloofd en voorzegd heeft. Het moest gebeuren. Het is volbracht.
Wat een prachtige bevrijdende woorden. Bevrijdend voor Jezus: Zijn werk op aarde is volbracht.
Bevrijdend voor ons: zijn werk op aarde is volbracht!
Aan het kruis stierf Hij en bracht zo volkomen verzoening voor onze zonden.
Begrijpen kan ik het niet! Maar dit maakt dat wij deze verschrikkelijke dag, goede vrijdag mogen noemen!
Wat heb ik daaraan?
Jezus was geen martelaar die stierf voor de goede zaak. Hij is de middelaar die mijn leven verzoend met God. Dat is het wonder van het kruis. Er is hoop, er is leven, dwars door de dood heen.
Johannes 19 eindigt bij het graf. En met Johannes houd ik mijn adem in. Morgen is het stille zaterdag. Jezus is dood. Hij ligt in het graf. Wat nu? Ik word stil, niet wanhopig stil, maar stil vol verwondering. Het graf heeft niet het laatste woord, want Jezus zegt het zelf: "Het is volbracht."
Mathea Bikker
Geen opmerkingen:
Een reactie posten