Psalm 114 - met oog op mij

In deze psalm lees ik dat de aarde beeft, als God reddend aan het werk gaat. Gods liefde is zo krachtig dat aardse machten zich plooien voor Hem.
De aarde beefde toen Christus stierf, de aarde beefde toen Hij opstond!
Ik heb nooit een aardbeving meegemaakt, maar mensen die dat wel hebben, zullen je vertellen dat het een bijzonder beangstigende ervaring is. Dat wat zeker is (de grond onder je voeten), wankelt.
Is Gods liefde dan zo, beangstigend, zo krachtig dat het alles omverwerpt. Er zit iets dubbels in dat beeld.
Ik moet denken aan de kronieken van Narnia die C.S. Lewis heeft geschreven. In het eerste deel (De leeuw, de heks en de kleerkast) horen de kinderen voor het eerst over Aslan. Dan volgt er een prachtig gesprekje:
"Aslan, een mens?!" zei meneer Bever verontwaardigd.  "Natuurlijk niet. Ik zei al dat hij de Koning van het bos is en de zoon van de grote Keizer die boven de zee woont. Weet je niet wie de de Koning der Dieren is? Aslan is een leeuw - de Leeuw, de grote Leeuw."
"Oooh!" zei Susan. "Ik dacht de hele tijd dat hij een mens was. Is hij niet - eh, gevaarlijk? Ik geloof vast dat ik behoorlijk bang ben als ik met die leeuw kennis moet maken." "Dat ben je vast en zeker, liefje dat kun je gerust geloven," zei mevrouw Bever, iemand die niet tegenover Aslan staat met knikkende knieën is of bijzonder moedig, of bijzonder dom."  "Dus hij is tóch gevaarlijk?" zei Lucy. "Gevaarlijk?" zei meneer Bever. "Hoor je niet wat mevrouw Bever zegt? Niemand heeft gezegd dat hij niet gevaarlijk is. Natuurlijk is hij gevaarlijk. Maar hij is goed. Hij is onze koning dat zei ik toch al."

Als ik deze psalm lees en zing, dan raak ik onder de indruk van Gods bevrijdende liefde, die zo krachtig is dat niets die liefde kan weerhouden en dat is niet beangstigend, omdat ik en jíj het voorwerp zijn van die liefde!