Psalm 114 - met het oog op Christus

Terwijl Jezus zijn laatste avond op aarde doorbrengt, zingt Hij over God die machtig is te bevrijden. Hij zingt over een zee die wijkt.
Hoe vaak is in de bijbel niet de zee het beeld van de dood. Ik moet denken aan zijn vertwijfeling later op de avond in de hof van Getsemané. Mattheus 26:39 "Mijn Vader als het mogelijk is, laat deze drinkbeker aan Mij voorbijgaan. Maar niet zoals Ik wil, maar zoals U wilt."
De zee zal voor Hem niet wijken. De bergen zullen wel schudden, maar pas nadat Hij zijn weg van lijden en sterven tot in de dood heeft volbracht.
Of wijkt die zee wel?
God doet een nog veel groter wonder dan wat Jezus net bezong. Hij overwint de dood!

De God van Jakob verandert een rots in een bron en laat water stromen uit hard gesteente, staat er aan het einde van deze psalm. Dit is een verwijzing naar Exodus 17 waar God voor het dorstige volk water laat stromen uit een rots.
Uit doodsheid (een rots) komt leven (water in de woestijn is het verschil tussen leven en sterven).
Jezus sterven, zijn dood, maakt dat wij kunnen leven. Hoe mooi is het dat Paulus in 1 Korinthe 10 zegt dat Jezus die rots is, waaruit God het water liet stromen voor de Israëlieten.