Als eerst psalm 116:7: 'Mijn ziel keer terug tot uw rust, want de Heer is goed voor u geweest.'
In de psalmen gebeurt het wel vaker dat de psalmdichter zijn eigen ziel aanspreekt (zie bv psalm 42). Dat is een heel mooi principe. Je kunt je 'ziel', dat is je wezen, wie je bent, wat je voelt, aanspreken en dus ook richting geven. Soms voelt(!) het alsof ik slachtoffer ben van wat ik voel. Ik heb geen grip op hoe ik me voel, het overkomt mij. En op een bepaalde manier kun je je gevoel ook niet kiezen, maar je kunt wel net als in deze psalm dat gevoel aanspreken en in het licht plaatsen van wie God is. Daarin is dan ook rust te vinden. In de HSV staat "de Heer is goed voor u geweest", in de NBV staat "de Heer is je te hulp gekomen." In de ESV (een Engelse vertaling) staat hier het woord bountifully. Mijn ziel mag tot rust komen, omdat ik weet dat Gods hulp goed en overvloedig is. Het woord bountifully roept bij mij dit plaatje op:
Het tweede vers dat er voor mij uitsprong was vers 15: "kostbaar is in de ogen van de Heere de dood van zijn gunstelingen." (HSV)
Misschien in eerste instantie een beetje een raar vers. Als de dood van zijn gunstelingen of getrouwen (NBV) zo kostbaar is, waarom doet God dan niet wat eraan? Waarom sterven wij nog?
In deze verloren, gebroken wereld zullen wij sterven, maar in Gods ogen zijn wij zo kostbaar dat Jezus voor ons aan het kruis ging, zodat onze dood niet meer ons einde is, maar een nieuw begin.
Ik moet telkens denken aan deze tekst uit een lied van Reyer:
"U redde mij, om eeuwig dicht bij U te zijn.
Ik ben nu vrij om eeuwig dicht bij U te zijn."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten